تاریخ اجرا : ۱۴ الی ۱۶ خرداد ۱۳۹۹

سرپرست برنامه : کامبیز بختیاری

نفرات شرکت کننده :

کامبیز بختیاری-مهدی عباسی-علی اکبر سرعتی آشتیانی- سیامک عینی –مجید عربی-سعید کتابی- الهام مشفق-عباس نادر زاده مقدم-مهشید ظاهر-آزاده سالمی فیه-قدرت اله نعمت الهی آرانی-اصغر شمس-آرزو اختری-داود شعبانی-مصطفی امینی

نفرات تیم اصلی خط الراس : ( کامبیز بختیاری-مهدی عباسی-علی اکبر سرعتی آشتیانی-سیامک عینی-سعید کتابی-الهام مشفق-آرزو اختری-داود شعبانی)

طبق هماهنگی قبلی راس ساعت ۳ صبح همنوردان در محل حرکت میدان توحید و ۳٫۱۰ دقیقه پل فردیس با یکدستگاه سواری ون به سمت تهران حرکت نمودیم.آقای مهدی عباسی در ایستگاه تهران ۴۵ دقیقه تا خیر داشتند (علت تاخیر سوء تفاهم در خصوص ساعت حرکت بود، ایشان تصور داشتند حرکت از کرج ساعت ۴ صبح خواهدبود و سرپرست برنامه شفاها به ایشان اعلام کرده اند ساعت ۴ حرکت از کرج می باشد وبه همین دلیل این تاخیر اتفاق افتاد)

با توجه به این ساعت ۵٫۱۵ دقیقه از ابتدای پارکینگ و بعد از نرمش مختصر و معارفه همنوردان با تصمیم سرپرست برنامه گروه با سرقدمی آقای عباسی و عقبداری آقای سرعتی شروع به پیمایش نمود.(عقبدار در روز دوم و سوم جناب عینی بودن)

هوا بسیار مساعد و مسیر تقریبا خلوتی را در ابتدا شاهد بودیم .

بعد از گذشتن از مسیر خاکی ابتدای مسیر به یال معروف شن سیاه که شیب نسبتا تندی دارد وارد شده و و به سمت اولین چشمه ادامه مسیر دادیم.

با توجه به عدم آمادگی جسمانی لازم تعدادی از مهمانان برنامه، سرپرست برنامه آنها را از تیم اصلی جدا نموده و با همراهی آقای کتابی جهت ادامه مسیر وبا انجام هماهنگیهای لازم جهت پیمایش مسیر آنها را راهنمایی نموده و از تیم اصلی جدا کردند.لازم به ذکر است که طبق هماهنگی قرار بر این شد که راس هر یک ساعت طی مسیر تیم اول و تیم دوم توسط بی سیم با یکدیگر در ارتباط باشند و از موقعیت و وضعیت یکدیگر با خبر باشند.

ساعت حدودا ۸صبح بعد از گذشتن از مسیر پاکوب شن اسکی که معمولا برای برگشت از آن استفاده میشود به ابتدای یال دارآباد رسیدیم و راس ساعت ۸٫۳۰ صبح تیم اول به سلامت به جانپناه و قله دارآباد رسید.بعد از استراحتی کوتاه و گرفتن عکس یادگاری و ثبت لحظات به سمت تیغه های معروف دارآباد حرکت نمودیم.

هوا کمی گرمتر شده بود ،صحبتها و نکات جناب عباسی و آقای بختیاری برای عبور ایمن تر از تیغه ها به همنوردان انتقال داده میشد تا اینکه دومین قله مسیر (چپ دره) در ساعت ۹صبح پیمایش و انجام گردید.طول مسیر به شکل تیغه هایی بارک و پاکوبهای سنگی با عرض کم بود و لازمه عبور از آن دقت و تمرکز بالا میباشد.گاهی نیاز به دست به سنگ شدن احساس میشد.

سومین قل یعنی چمبره در ساعت ۹٫۳۰ نیز ثبت گردیدو صعود با موفقیت صورت گرفت.

توضیحات همنورد و پیشکسوت آقای عباسی در خصوص نام مسیرهای اطراف و قله ها به جذابیتهای این پیمایش می افزود تا اینکه چهارمین فرعی که بین کوهنوردان کمتر آوازه دارد قله بانو کشک ساعت ۱۰٫۳۰ صعودش انجام گردید.

پنجمین و آخرین قله ای که روی مسیر تیغه ای و چالشی به چشم میآید قله سیاه بند در ساعت ۱۰٫۴۵ با سلامت توسط اعضا صعود گردید.

از اینجای مسیر به بعد کمی پیمایش نرمالتر و با چالش کمتر روبرو بود ،همراه داشتن کوله های سبک که با مدیریت و برنامه ریزی سرپرست محترم برنامه به همراه داشتیم به سرعت تیم افزوده و از خستگی نفرات کاسته میشد.

ششمین قله یعنی بند لارکرور نیز بعد از ۲ساعت از آخرین قله به سرانجام رسید و این لحظه در زمان ۱۲٫۵۰ دقیقه ثبت گردید.هفتمین قله خط الراس قله پیاز چال هم با تلاش همنوردان در ساعت ۱۴ بعد از ظهر و زیر آفتاب داغ بهاری با موفقیت صعود گردید.

هشتمین قله لزون غربی با تمام زیبایهایش نیز با همت دوستان بعد از ۵۰ دقیقه از آخرین تلاشمون در ساعت ۱۴٫۵۰ دقیقه ثبت و انجام گردید.لازم یه یادآوری میباشه با توجه به بارشهای خوب بهاری و سرد بودن ارتفاعات و نبودن آب آشامیدنی(چشمه روی خط الراس)برفهای مسیر به عنوان ذخایر مناسبی جهت استفاده کوهنوردان به وفور در طول مسیر وجود داشت.که البته برای تبدیل شدن به آب شرب مناسب مراحل جوشاندن و سرد کردن و اضافه نمودن محلولهای شیمیایی و ضد عفونی و یا نمک جهت به دست آوردن املاح لازم را باید پشت سر بگذارد.

نهمین قله ما یعنی چهار پالون در طی این مسیر در ساعت ۱۵ با اضافه شد کمی باد در محیط صعودش به انجام رسید.

دهمین و آخرین قله پیمایش شده تیم یعنی قله عشق ، قله توچال در سکوت و خلوتی خاص در ساعت ۱۵٫۳۰ توسط تمامی نفرات با موفقیت صعود گردیده شد.تا اینجای کار از سرقدم خونگرم و عقبدار مهربان و سرپرست با تجربه برنامه تشکر رو داریم که با این نظم و دقت تیم و ما رو حمایت و هدایت نمودن.

بعد از گرفتن عکس های یادگاری به سمت ایستگاه ۷ جهت دریافت کوله بار ادامه مسیر از تیم محترم پشتیبان حرکت نموده و بعد از ۳۰ دقیقه به آنجا رسیدیم.

با توجه به اینکه لوازم تیم دوم نیز شرایط رها شدن رو نداشت و باید به نفرات تحویل میگردید.با تصمیم سرپرست محل شبمانی در همان ایستگاه ۷ در نظر گرفته شد تا نفرات به ما برسند و لوازمشون رو تحویل بگیرند.

تیم اول نیز بعد از جابجا کردن تجهیزات برنامه روز اول با روزهای دوم و سوم ،چادرهای خود را برپا نمودن و مشغول استراحت شدن.

جا داره از تیم پشتیبان آقایان تخیری،گرگین،گرجی و دلالت تشکر و قدردانی کنیم برای حمایت و وقت شناسیشون.

نهایتا تیم دوم با مدیریت و همراهی آقای کتابی و بعد از صعود تمام مسیر پشت سر در ساعت ۷٫۳۰ به ایستگاه ۷ رسیدن.

با توجه به شرایط تیم اول سرپرست برنامه تصمیم گرفتن که تیم دوم را با مسئولیت خودشان از برنامه خارج نموده و بعد از شبمانی برای روز دوم از ادامه مسیر منصرف و به سمت پایین هدایت نمایند.البته با نظر جناب بختیاری آقای کتابی فقط شرایط حضور در تیم خط الراس را داشتن که همراه نفرات برای ادامه مسیر با گروه ماندن.

ساعت بیدار باش روز دوم ۵ صبح و حرکت ۶٫۳۰ صورت گرفت،پیمایش روز دوم با تغییر نفرات صورت گرفت و مسیر به سمت قله ی یازدهم یعنی شاه نشین ادامه داشت و بعد از ۱٫۳پیمایش ساعت ۸ صبح این اتفاق افتاد.۳۰ دقیقه بعد دوازدهمین قله (سی و سه چم)رو با همراه داشتن کوله بار به مراتب سنگینتر از روز اول و البته با انگیزه بیشتر از قبل صعود نمودیم.در طی خط الراس مسیر سیزدهمین قله بازارک بود که اینبار با همت همنوردان در ساعت ۹٫۲۵ دقیقه صعود گردید.باز هم اطلاعات خوب و مفید در مورد مسیر از طرف آقای عباسی و دلگرمیها و عکسهای به یاد ماندنی سرپرست برنامه همراه با لبخند همنوردان با انرژی و عکسهای زیبای آقا داود خستگی راه و کوله بار رو از دوش ما برمیداشت.

کماکان هوای بهاری و خنک توامان با آفتابی نیمه سوزان همراه ما در این مسیر رویایی بود. قله لوارک چهاردهمین قله ما بود که در ساعت ۱۱٫۲۰ صعودش ثبت گردید.

زیباییها و نعمات خدادادی تا حدی بود که همنوردان در طول راه با چیدن سبزیهای کوهی گاهی شادیهایشان را با هم تقسیم میکردند.قله شانزدهم یعنی سرلت در ساعت ۱۳٫۳۰ بعد از ۱٫۳۰ پیمایش انجام گردید و اینجا بود که سرپرست محترم دستور به توقف و صرف نهار به مدت ۱ ساعت را دادن.شیرین ترین قسمت هر کوهنوردی همین لحظه تقسیم شادیها و داراییهای کوهنوردان هست که ما هم در اون شرایط به نحو احسن از آن بهره بردیم.دلتون نخواد ولی طالبی خنک و غذاهای خوشمزه دوستان به همراه آب شرب(درست کردن مسیر آب برف و قرار دادن بطری اب در مسیر آن) که زحمتش رو سرپرست محترم کشیده بود انرژی دوباره ای به کل تیم داده بود.

ساعت ۱۴٫۳۰ ادامه یمایش رو با همون روال طی نمودیم ،تا اینکه قله هفدهم ما یعنی تالون با اون تابلوی زیبایش رویت و در ساعت ۱۶٫۴۰ ثبت در خاطرات گروه گردید.

پیمایش پر فراز و نشیب ما ادامه داشت و مناظر یکی بعد از دیگر از جلوی دیده ما میگذشتن تا جاییکه در ساعت ۱۸ سرپرست در یه نقطه مناسب با ویوو بسیار دلنواز و محلی ایمن جهت شبمانی دستور به توقف و برپایی کمپ را دادن.

همکاری و همفکری همنوردان برای برپایی کمپ دیدنی بود چرا که در برپایی و نصب چادر رقابتی دوستانه صورت گرفت.

شبی مهتابی و آرام ما را در دریافت انرژی برای ادامه راه یاری نمود تا جاییکه روز سوم برنامه همنوردان باز هم کمر همت بسته و یکدل برای ادامه مسیر در ساعت ۷٫۳۰ دقیقه به کوله همقدم شدیم.

هجدهمین قله ،قله سیاه سنگ بود که در ساعت ۱۰٫۲۵ دقیقه بعد از ۱ و اندی پیمایش صعودش صورت گرفت.با توجه به توضیحات آقای عباسی سیاه سنگ دو تا قله ۱و۲ دارد.قله نوزدهم ما که تقریبا از آخرین قلل اصلی قبل ا ز منار میباشد قله سکینچال بود که بعد از یک شیب نسبتا ملایم ولی دست به سنگ در ساعت ۱۰٫۵۰ دقیقه صعود گردیده شد.از اینجا به بعد انرژی تیم با تصور آخرین قله چشم به راه و دوستان استقبال کننده که در روی قله منار منتظر ما بودن دوچندان شد و عزم خود را جزم کردیم تا یکدل و دست به دست ادامه راه را به زیبایی تمام انجام و در ساعت ۱۱٫۱۰ دقیقه سرانجام این خط الراس در بالاترین نقطه انتهایی مسیر یعنی قله بیستم، قله منار در ارتفاع ۳۵۲۰ متر با آغوش باز دوستان و همت والای گروه خط الراس با موفقیت با انجام رسید.

باز هم جا داره از سرپرست محترم برنامه ،سرقدم گرامی،عقبدار تیم و تک تک همنوردان همراه برای ثبت این لحظه و همچنین نفراتی که در پشت صحنه به هر عنوان تیم خط الراس را برای رسیدن به هدف مشترک همراهی کنن قدرانی و دست بوسی نماییم.

وجود تیم ۱۵ نفره استقبال کننده باشگاه کانون بر روی قله منار قابل تحسین بود که جا داره از تک تک مهربانان باری این مهم تشکر ویژه کنیم.

ادامه مسیر بعد از ثبت لحظات به یاد ماندنی به سمت پایین دست در ساعت ۱۲ اتفاق افتاد پیمایش تا رسیدن به محل مناسب برای صرف نهار با تمامی نفرات در کنار چشمه بالا دست روستا و در کنار درختان سر به فلک کشیده زیر یال اصلی و محل گوسفند سرای موقت توقفی تا ساعت ۱۴٫۱۵ ادامه داشت.

حرکت نهایی در ساعت ۱۴٫۴۵ بعد از صرف نهار اتفاق افتاد و نهایتا تمامی نفرات تیم با سلامت کامل در ساعت ۱۵٫۳۰ به روستای مورود رسیدیم.

با تشکر از زحمات تک تک همنوردان و دوستان مخصوصا سرپرست گرامی بابت برنامه دقیق و ایمن و به یاد ماندنی

اطلاعات تکمیلی برنامه :

پوشش جانوری منطقه شامل : بز کوهی-کبک-عقاب-انواع پرندگان کوچک.مار.عقرب.

پوشش گیاهی منطقه : گون-کما-انواع سبزیهای کوهی-درخت اورس-ریواس

آنتن دهی موبایل با توجه به نزدیک بودن به روستاها ی اطراف و شهر تهران در اکثر طول مسیر میسر میباشد.

چشمه های مسیر : ابتدای مسیر چشمه نرگس و انتهای مسیر بالا دست روستای مورد طبق پوینت ترک مسیر

مسافت پیمایش شده : طبق ترک موجود حدود ۵۰ کیلومتر

بهترین فصل پیمایش : اواخر بهار

نزدیکترین مرکز اورژانس : شهر تهران

جانپناه های مسیر : دارآباد ، توچال

گزارشگر : الهام مشفق