گزارش صعود به قله آتشکوه

برنامه کوهپیمایی باشگاه کانون کوه

تاریخ:۳۰ آبان ۱۳۹۹

ارتفاع قله: ۳۷۱۳ متر

نوع برنامه: کوهنوردی نیمه سنگین

منطقه : تهران

مدت برنامه : ۱روزه

سرپرست برنامه: علی موسوی، کمک سرپرست:مینا حسینی

زندگی شعله می خواهد ورودی روستای افجه سی ام آبان ۱**۳۹۹**

دیباچه

موقعیت جغرافیایی

قله آتشکوه با ارتفاع ۳۷۱۳ متر درمنطقه لواسانات واقع شده و یکی از قله های رشته کوه البرز به شمار می رود که در بخش مرکزی این رشته کوه قرار دارد از جمله قله های نزدیک آتشکوه می توان به ساکا (۳۲۹۰)،قله پرسون (۳۱۰۰)،قله ریزان (۳۵۶۰)، قله مهر چال(۳۹۲۷) اشاره کرد.قله آتشکوه جزو قللی است که مسیر عادی صعود و فرود آن می تواند متفاوت باشد اما اصولاً بهتر است در فصل صعودهای زمستانی برای ایمنی بیش تر،همان مسیر صعود را برای بازگشت انتخاب کرد.این مساله در فصل زمستان که مسیر بهمن گیر و پربرف است،از اهمیت ویژه ای برخوردار است.

در سمت شرق آتشکوه قله دماوند و دشت لار و سد آن جلوه می کند و از سمت جنوب قله ساکا، دریاچه لتیان و روستای افجه و لواسان دیده می شود. از سمت شمال قلل مهرچال و پیرزن کلوم جلوه ویژه ای دارد. از سمت غرب هم قلل شمالی شهر تهران و دشت های مجاور منطقه لواسانات دیده می شود..

برای صعود به این قله باید از قسمت شمال شرقی شهر تهران به سمت جاده لواسانات رفت و پس از رسیدن به لواسان، جاده آسفالت را به سمت شرق ادامه داد. پس از طی هفت کیلومتر مسیر پرفراز و نشیب به روستای افجه می رسید..

گزارش برنامه

روز جمعه سی ام آبان ماه ۱۳۹۹ طبق قرار قبلی ساعت ۴ صبح در میدان کرج حاضر شدیم. طبق روال وضعیت خاص کرونایی و جهت رعایت شئونات بهداشتی با سه وسیله ی نقلیه ی شخصی دوستان٬ عازم تهران شدیم. تعداد نفرات تیم ده نفر بود .ساعت حدود ۵:۳۰ به روستای افجه رسیدیم. از قبل مطلع بودیم که درورودی روستا مانعی قرار داده اند تا از ورود به داخل روستا ممانعت کنند.به همین دلیل دوستان ماشینها را قبل از مانع در کنار خیابان پارک کردند.بعد از عبور از مانع و احوالپرسی با نگهبان که با افروختن آتشی ٬ سردی و تاریکی صبح را روشنی و گرما بخشیده بود. در همان نزدیکی در محلی نسبتا مسطح معارفه برگزار شد و مسئولان مختلف برنامه توسط سرپرست انتخاب شدند.

ساعت حدود ۶:۳۰ به چشمه رسیدیم درست روبروی تابلوی« دشتک یا دشته» . چشمه ای که لوله کشی شده و در کنار جویباری باریک با برگهای زرد پاییزی شناور در آن در سایه ی درختی گشن ٬ که مکث و تأمل را بر می انگیزد . بعضی از دوستان آبی نوشیدند و باز به کوله شدیم.

حضور برف بسیار جدی بود اماپاکوبها راهنما و حافظ انرژی بودند. بعد ازحدودیکساعت پیمایش به دوراهی رسیدیم ٬ خورشید خوش می درخشید و سردی هوا گزنده نبود.بعد از طی مسیری کوتاه به دوراهی رسیدیم که راه سمت راست به دشت هویج منتهی می شد(مسیر قله های ریزان و پرسون) ما از راه پایین دست روانه گشتیم( مسیر ساکا و آتشکوه). سردی هوا بیشتر شده بود اما حرکت پاها گرمی بخش جان بود در همان نزدیکی ها لباسها را کم کردیم.ساعت حدود ۷:۴۰ به کلبه رسیدیم.

ازدحام آنجا را پشت سر گذاشته و چند قدم آنطرفتر بعد از گذر از کنار سیم‌های خاردار برای صبحانه توقف کردیم. بعد از پوشیدن یک پوشش ٬ سر پایی صبحانه را صرف نمودیم.ساعت ۸ به ندای سرپرست به کوله شدیم.

مسیر پیمایش معمول از دو راهی به سوی «ساکا »و« آتشکوه » سمت چپ است . اما به پیشنهاد مسئول فنی ما به سمت راست متمایل شدیم. برف جانانه نشسته بود٬ حالا دیگر پاکوبی در کار نبود.(ساعت حدود۳۰: ۸)

قرارشد به نوبت برف کوبی کنیم.هریک پس از حدود پنج دقیقه برف کوبی به آخر صف می رفتیم.کارگاه آموزشی عملی بود.

حدود ساعت ۱۰ به گردنه رسیدیم همانجا که سمت چپ روبه سوی «ساکا» دارد

وسمت راست« آتشکوه»… بعد از یک استراحت کوتاه وصرف نوشیدنی داغ یا آب و تنقلات وگرفتن عکس ٬به کوله شدیم و حرکت کردیم .

هوا سردی ملسی داشت ، وزش باد نیز نامحسوس بود ، تنها هنگامی که دستکشها به هر دلیلی لحظه ای از دست جدا می شد ، سرما به شدت گزنده می شد.

یال همچنان به درازا کشیده می شد، در مسیر گروههای دیگری نیز رو به سوی “آتشکوه” داشتند.

حالا تیغه ها با ابهت تمام با نشان سنگ چینی زیبا بر پیشانی مارا به سوی خود فرا می خواندند ، همه ی اطراف در مه نسبتا غلیظی پیچیده شده بود.

قریبا دو سوم از مسیر تیغه ها را طی کرده بودیم که به هدایت مسئول فنی به سمت چپ و پایین تیغه ها در مسیر تراورس هدایت شدیم.

همان ابتدای تراورس وجود دره ای باشیب زیاد در پایین دست کمی خوف انگیز بود ٬ برخی از دوستان این قسمت را با حمایت مسئول فنی عبور کردند. عبور ازمسیر تراورس نیز به علت حجم زیاد برف٬ موجب کندی سرعت می شد. ایمن‌ترین کار فرو بردن پای راست در برف سمت راست تراورس بود٬ نداشتن گل برف باتون، کار بعضی از دوستان را مشکل کرده بود. دوستانی که گتر نپوشیده بودند به علت نفوذ برف در کفشها و خیس شدن جورابها ٬ کمی کند حرکت می کردندتیم کوچکی جلوتر از ما به انتهای شیب روبرو رسید ه بودند از همانجا انصراف خود را اعلام کردند و برگشتند، ما مصمم بودیم برویم وخوداز نزدیک سختی عبور را مشاهده کنیم .

ساعت حدود ۱۲:۳۵بهارتفاع ۳۵۷۰ رسیده بودیم٬ دماوند سرفراز در سمت راست چشم در چشم ما دوخته بود٬ قله ی ریزان هم با نمای درشت از همان سو سپیدی درخشانی داشت.وحالا شیبی که باید از آن عبور می کردیم پوشیده از برف و یخ بود.برای عبور ایمن شاید طناب حمایت یاری دهنده بود، اما وقت تنگ بود و عبور ده نفر با طناب حمایت به میزان ریسک دیر رسیدن به زمان می افزود.٬ با توجه به این وضعیت و همچنین وضعیت آمادگی دوستان ابتدا قرار شد که تنها سه الی چهار نفر از دوستان مسیر را ادامه دهند ٬ اما نهایتا رأی سرپرست برگشت کامل تیم بود.

بعد از صرف یک میان وعده ی کوتاه و گرفتن عکس توسط دوستان ٬ عقب گرد کردیم. کم کم مه چادر می گسترد و خورشید در پس آن نور کم رمقی داشت٬ هوای کمی سردتر شده بود. حدود ساعت دو در توقف کوتاهی ناهار خوردیم٬ لقمه ها آماده و تقریبا همه سرپاییصرف شد. ساعتی بعد مه رقیق‌تر شده و آفتاب جان تازه ای گرفت اما «بازی ابرا با خورشید» همچنان ادامه داشت.ساعت حدود ۵ به محل پارک ماشینها رسیدیم وبعد از خداحافظی از دیگر دوستان به سوی مقصد روانه گشتیم.

اطلاعات برنامه

نام مسئولین و اعضای شرکت کننده:

سرپرست برنامه: علی موسوی، کمک سرپرست:مینا حسینی

مسئول فنی برنامه : کامبیز بختیاری، راهنما: کامبیز بختیاری، جلودار: سیامک عینی، عقب دار: غلام محمد کریمی،

عکاس : موسی نوبهار، کامبیز بختیاری .جی پی اس: آرش مقامی

پشتیبان برنامه : فرهاد حسینی

گزارش نویس: مینا حسینی

تعداد شرکت کننده: ۱۰نفر

اعضای شرکت کننده در این برنامه : ۱- مهین انفرادی۲- سیامک عینی ۳- مینا حسینی۴- مهدی حاجی زاده۵ – کاوه آزاد۶ – آرش مقامی ۷- غلام محمد کریمی۸- کامبیز بختیاری۹-علی موسوی۱۰- موسی نوبهار