گروه دوم
شرح گزارش برنامه برنامه خونکهار گروه دوم
برنامه این هفته صعود به قله خوانکهار به ارتفاع ۳۳۴۳ متر بود. خوانکهار در جنوب روستای ورزن و نشترود قرار دارد . بهترین مسیر صعود در فصل سرما روستای نشترود است. قرار ما ساعت: ۵:۳۰ صبح روز جمعه میدان امیر کبیر بود. چون از روزهای قبل، از طریق افراد مطلع متوجه برف زیاد در منطقه ورزن شده بودیم برنامه، صعود از روستای نشترود بود، اما تیم فنی و سرپرستی، صبح همان روز، صعود از روستای کوشک بالا را بهتر تشخیص دادند. ( البته لازم به ذکر است این روستاها با فاصله اندکی از یکدیگر قرار دارند) سرپرست، تیم پشتیبانی را در جریان این تغییر مسیر قرار دادند. با قدری تاخیر ۷ دستگاه خودرو شخصی به راه افتادیم. ساعت ۶:۱۵ به ابتدای روستای کوشک بالا رسیدیم. هوا سرد بود. به دلیل شرایط کرونایی از ابتدا تصمیم بر این بود که تیم ۲۳ نفری به دو تیم ۱۱ و ۱۲ نفری تقسیم شویم و با فاصله زمانی صعود کنیم. بنابراین “تیم ۱” به سرپرستی آقای کامران شهریاری قدری زودتر به راه افتادند. و تیم دوم که در ادامه، گزارش مربوط به صعود این تیم را میخوانید راس ساعت ۶:۳۰ بعد از آماده شدن و معرفی افراد و مسئولیتها، به سرپرستی خانم شکوفه چهاردولی راه صعود را در پیش گرفتیم
بعد از گذر از کوچه های روستا بلافاصله وارد شیب کوه شدیم. و خارج از انتظار ما، هیچ برفی در مسیر نبود، تیم اول از همان ابتدا شیب تند کوه را بالا کشیدند و روی یال اصلی قرار گرفتند که ما از دور شاهد آنها بودیم. اما تیم ما به تشخیص مسئول فنی چون هیچ برفی در مسیر و بالادست نبود و احتمال وجود بهمن وجود نداشت، مسیر تابستانی که نزدیک به دره بود را در پیش گرفتیم. بعد از مدتی کوهپیمایی ساعت ۸:۱۵ بود که یکی از همنوردان به دلیل گرفتگی پا از ادامه صعود، صرف نظر کردند و به دلیل اینکه هنوز فاصله زیادی طی نشده بود راه برگشت به خودروها را در پیش گرفتند، البته سرپرست محترم با ایشان در تماس بودند و از وضعیت ایشان تا رسیدن به محل مطلع بودیم. ساعت ۸:۵۵ به محل مناسب برای صبحانه رسیدیم، بعد از صرف صبحانه ساعت ۹:۱۵ ادامه مسیر دادیم و کمی بعد به سمت بالا رفتیم و روی یال قرار گرفتیم. هوا گرم شده بود و همانند ی روز زمستانی نبود انعکاس آفتاب گرم بر روی برفها گرما را بیشتر میکرد. گذر از صخره ها و دست به سنگ شدن ها مثل همیشه جذاب و هیجان انگیز بود ، زیبایی های کوه، یکی یکی نمایان و بیشتر میشد ترکیب برف و صخره و نقابهای برفی و کمی بالاتر دریاچه سد امیرکبیر هم نمایان شد و به این زیبایها افزود.
کم کم قله های منار، شاه دژ، هفت خوان و … را دیدیم به مسیر ادامه دادیم و در این قسمت ، برف بیشتر شد. جهت آموزش افراد برای برف کوبی، بعد از ۵ دقیقه برف کوبی توسط نفر اول، به انتهای صف میرفت و نفر بعد الی آخر… تا تمام نفرات برفکوبی انجام دهند و مسئول فنی، آموزشها و نکات لازم را به تک تک افراد توضیح میدادند.
در طول کل مسیر بعد از حدود ۱-۲ ساعت پیمایش ، چند دقیقه ای استراحت میکردیم.
نزدیک به انتهای یال کم کم قله های کهار و ناز در سمت غرب با زیبایی بسیار جلوه گر شدند.
ساعت ۱۲:۳۰ موفق به صعود قله شدیم. با “تیم ۱ “که عازم فرود بودند خوش و بش کردیم و عکس گرفتیم. بعد از استراحت و عکاسی ساعت ۱۲:۵۰ دقیقه راه فرود را در پیش گرفتیم که البته به سمت راست متمایل شدیم.
یال دروان در سمت راست (جنوب غربی) ما بود و مسیر صعود سمت چپ، بنابراین در مسیر برگشت دیگر درگیری با سنگ و صخره را نداشتیم. جلوتر ” تیم ۱” را دیدیم که مشغول آموزش توسط مسئول فنی بودند. به تیم ما نیز نحوه کار با کلنگ در هنگام سر خوردن ( به صورت عملی ) توسط مسئول فنی آقای عینی آموزش داده شد.
ساعت ۱۴:۰۵ تا ۱۴:۳۰ برای صرف ناهار توقف داشتیم. بعد از گذر از مسیر زیبا ، با دره و درختان در پایین دست تر در نهایت ساعت ۱۷ به ابتدای روستا رسیدیم و با ملحق شدن به تیم صمیمی و پرانرژی اول، با نرمش خستگی را از تن به در کردیم و با پذیرایی کیک و آبمیوه با رعایت پروتکل های بهداشتی توسط مسئول پشتیبانی ، شیرینی این صعود بر ما تمام و کامل شد.
نكات :
۱- شمال جغرافيائي ۲- تعداد مسيرهاي صعود ۳- متمايز كردن مسيرهاي زمستاني و تابستاني ۴- اسامي و محل چشمه‌هاي دائمي و رودخانه‌ها ۵- محل جانپناهها، اطاقكهاي مصنوعي و برقراري كمپ ۶- ارتفاعات اطراف با ذكر مشخصات درصورت امكان ۷- ديواره و يخچالهاي دائم
نام و نام خانوادگی گزارشگر مریم هوشمندی
نام و نام خانوادگی سرپرست:شکوفه چهاردولی
بهمن ماه ۱۳۹۹
باشگاه کانون که
نظر (0)