شرح گزارش برنامه پیمایش خط الراس چین کلاغ به توچال
تاریخ ۳۱/ ۰۲ /۱۴۰۰
برنامه ی پیمایش خط الراس چین کلاغ به توچال به مناسبت بزرگداشت سومین سالگرد کوچ همنوردمان زنده یاداحمد نیک بیان برگزار شد
طبق قرار قبلی روزجمعه ساعت ۳:۳۰ درمیدان کرج جنب سینما هجرت بودیم با مکثی کوتاه سوار مینی بو س شده به سوی تهران ، سعادت آبا د –شهرک بام تهران (بوعلی ) که پای کا ر ( با ارتفاع تقریبی ۱۸۰۰ متر) محسوب می شود ،عازم گشتیم. ساعت حدود ۴:۵۰ به مقصد رسیدیم بعد از طی مسافتی کوتاه در جایی مسطح و نسبتا فراخ ایستادیم تا با نرمشی بدن را گرم و آماده ی حرکت کنیم.ساعت ۵ استارت کارزده شد بعد از طی یکساعت با عبور از میان درختان و کنار رودخانه ای که متا سفانه نشانی از آب نداشت به چشمه ی نسبتا دایمی “بید ستان” رسیدیم.۵ دقیقه وقت داشتیم تا آبی بنوشیم ویا قمقمه ها را از آب چشمه پرکنیم.
ساعت ۶:۱۰ به راه افتادیم بعد از طی مسافتی کوتاه در همان مسیربه سمت چپ متمایل شد یم که با شیبی بسیار تند به قله چین کلاغ منتهی می شود.
..ساعت ۷:۱۵ روی قله ی چین کلاغ بودیم .بعد ا زسخنان کوتاه آقای بختیاری درباره ی زنده یاد نیک بیان و گرفتن چندعکس یادگاری به سوی قله ی دوشاخ روان شدیم
. در طول مسیر مسول فنی از تذکر موارد فنی و آموزشی غافل نبودند.و به طور ویژه به آموزش جوانترین عضو گروه برای تمرین سرعت و استقامت توجه داشتند و حالا با کاهش حدود ۲۰۰ متر ارتفاع و گذر از سمت چپ جان پناه (مسیر تابستانه )به مسیر دست به سنگ نسبتا جدی می رسیم که گذر از آن با توجه به وجود سنگهای سست و ریزشی در مسیر، نیاز به تمرکز و دقت دارد.مسیر قله ی دوشاخ علیرغم دست به سنگ شدنها راحتتر از مسیر چین کلاغ است.
ساعت حدود۸:۵۵ به قله ی دوشاخ در ارتفاع ۳۰۰۰ متری می رسیم. بعد از مکث کوتاه دیگری برای گرفتن عکس یادگاری و نوشیدن آب به سوی قله سیاه سنگ در ارتفاع ۳۰۵۰ متری رفته بعد از ده دقیقه یعنی ساعت حدود ۹:۱۰ روی قله ی سیاه سنگ بودیم.
بعد ازمکث و عکس وطی مسیری نسبتا کوتاه مجداد حدود ۵۰ متر ارتفاع کم کرده به دشت نسبتا وسیعی می رسیم که با وجود تخته سنگهای بزرگ بهترین محل برای صرف صبحانه است.بعد از یک ربع استراحت و تجدید قوا با صبحانه در شیب دیگری قرار گرفتیم که با تراورس آن رو به سوی پلنگ چال داشتیم.اینجا به قله ی فرعی (چهار دبه ) برخوردیم.
در طول مسیر مسول فنی ضمن گرفتن عکس وحرکت در کنا ر تیم به یاد آوری خاطرات آخرین صعودها با زنده یاد احمد نیک بیان پرداختند.
یکی از دوستان به علت مشکل کفشها یش از گروه فاصله گرفت سرپرست برنامه نیز برای همراهی ایشان ماندندو البته با سرعت بیشتر بعد از حدود ده دقیقه ، حدود ساعت ۱۰:۵۰ به تیم پیوستند.تیم نیز برای همراهی توقف کرده و برای تجدید قوا فرصت را فراهم دید. مسول فنی با توجه به حل نشدن مشکل کفش همنوردمان ، کفشهای خود را با کفشهای او عوض و بدل کردند.اما حالا همنورد به دلیل افزایش سرعت حرکت برای پیوستن به تیم ،دچار تندی ضربان قلب شده بودند.از این رو طبق نظر مسولان برنامه قرار شد که ایشان از تیم جداشده ویکی از دوستان با ایشان بماند تا با سرعت کمتر حرکت کنند.(و اینجانب همسر ایشان نیز از تیم جدا شدم ).حالا تیم اصلی با حفظ ریتم خود رو به پیش داشتند. و تیم جدا مانده سه نفری ما نیز بعد از استراحتی ده دقیقه ای با کم کردن سرعت و ریتم حرکت از پشت سر، به سوی پلنگ چال رهسپار شدیم.ساعت ۱۲:۵۵ روی قله ی پلنگ چال بودیم.
طبق اطلاع سرپرست برنامه گروه اول ساعت حدود ۱۲ظهر به قله ی پلنگچال رسیده اند
.
بعد از ۱۰ دقیقه توقف برای گرفتن عکس و نوشیدن آب به سوی اشتر گردن فرود آمدیم تا همانجا تصمیم قطعی گرفته شود.حدود ساعت ۱:۳۰ با توجه به وضعیت دوستمان که مشابه وضعیت ارتفاع گرفتگی بو د علیرغم قول و قراربا سرپرست برنامه برای ادامه ی صعود ،مجبور به فرود شدیم.موبایل نیز آنتن دهی نداشت ومانتوانستیم با تیم توچال تماس بگیریم. و متاسفانه به علت عدم شناخت مسیرهای فرود ( مخصوصا مسیر کوتاه ا مامزاده داوود که سه ساعته است ) تنها با استناد به گفته ی کوهنوردی دیگر که خود می خواست از مسیر سمت راست (( اسپی آو))یعنی مسیر منتهی به میدان درکه فرود آید ما نیز این مسیر پرشیب و بدون پاکوب را در پیش گرفتیم، با کم شدن ارتفاع حال دوستمان بهتر شد هرچند مشکل کفشها هنوز باقی بود.این مسیر بسیار زیبا ، بکر وسر سبز بود. اینجا و آنجا برفرودهایی روان بود. چشم انداز کوههای اطراف نیز با ابهت و زیبا یی خود چشم را نوازش می کرد، زیبایی منطقه و خنکای نسیمی از سوی یخچالها درد پاها را که در این سراشیبی هردم افزون ، افزونترمی شد ،قابل تحمل می کرد.عطرپونه های وحشی روییده در کنار برفرود ها، گستردگی و تنوع پوشش گیاهی کم نظیردرمیان چند دیواری کوههای اطراف، همچون سیاره ای ناشناس که ما تنهارهگذران آن بودیم
زیبایی وحشی و نسبتا ترسناکی را به رخ می کشید. از هنگام فرود از اشتر گردن می خواستیم دوستان را در جریان فرود بگذاریم اما همچنان آنتن دهی وجود نداشت.
بعد از پیمودن دره ای بی انتها، ساعت حدود ۵ در جایی کنار برفرود که ازشیب خبری نبود نشستیم تا درد پاها را به آب بسپاریم و نهار را به نیت وامید نزدیکی به پایان راه صرف کنیم.ساعت حدود۶ بعد از ظهر به جان پناه پلنگ چال رسیدیم.
و بالاخره بعد از تماسهای ناموفق با سرپرست و مسئول فنی برنامه تیم توچال ، موفق به تماس با پشتیبان برنامه شدیم. ایشان هم ضمن خوشحالی از باخبری از ما گفتند که می توانند به استقبال ما در میدان درکه بیایند.بعد از این همه ساعت پیمایش و مخصوصا فرود از مسیر ناآشنا این بهترین خبر بود. ساعت ۹شب در میدان درکه به دوست پشتیبان پیوستیم ،حدود ساعت ۱۱شب به کرج رسیدیم .
طبق اطلاع سرپرست برنامه گروه اول ساعت حدود ۱۲ظهر به قله ی پلنگچال رسیده بودند و بعد از توقف بسیار کوتاهی به سوی شاه نشین حرکت کرده، در راه تنها بعد ازیک توقف کوتاه ۵ دقیقه ای،.ساعت ۱۳:۳۰ به شاه نشین صعود کرده و با مکث بسیار کوتاه به سوی ایستگاه ۷ روان شده اند.
. ساعت۱۵:۳۰ به قله توچال رسیده بعد از گرفتن عکس به سوی ایستگاه ۷ فرود می آیندو،به علت شلوغی صف تله کابین تصمیم می گیرند که به سمت ایستگاه ۵ حرکت کنند ، به علت عدم بر قراری تماس با دوستان جدا مانده از تیم و بی خبری از ایشان حدود یک ساعت در ایستگاه ۷ منتظر تیم سه نفره ی ما می مانند . بعد ازتماس پشتیبان و خبر فرود دوستان از مسیر درکه، به سوی ایستگاه ۵ ، راهی می شوند در صف طویل تله کابین حدود دوساعت منتظر مانده ، حدود ساعت ۹ به سوی کرج رهسپارمی شوند.
نقاط قوت برنامه:۱-هماهنگی اکثریت تیم ۲-جنبه ی آموزشی تیم
نقاط ضعف برنامه: ۱-نداشتن بی سیم۲-عدم پیش بینی احتمال اجبار به فرود بعضی از اعضا ی تیم و عدم شناخت لازم جغرافیای منطقه برای انتخاب کوتاهترین مسیر فرود
نام و نام خانوادگی گزارشگر نام و نام خانوادگی سرپرست
خانم مینا حسینی علی سرعتی
